Ze względu na obecną sytuację dotyczącą bezpieczeństwa energetycznego i ograniczeń emisji dwutlenku węgla (CO₂), a także zauważalny wzrost globalnego zużycia energii elektrycznej, modernizacja i rozbudowa istniejących elektrowni (repowering) staje się coraz bardziej istotnym rozwiązaniem wspierającym transformację energetyczną. Dotychczasowe badania nad repoweringiem starych elektrowni parowych koncentrowały się głównie na parametrach termodynamicznych i redukcji emisji, często odnosząc się do konkretnych instalacji. Wciąż jednak pozostaje wiele niewyjaśnionych kwestii dotyczących wyboru optymalnej technologii. 

W niniejszej pracy omówiono różne koncepcje repoweringu istniejących elektrowni parowych, ze szczególnym uwzględnieniem elektrowni o mocy 300 MW, zlokalizowanej na dużej wysokości nad poziomem morza w Armenii. Rozważane koncepcje obejmowały zastosowanie trzech turbin gazowych: Siemens V84.2, ABB GT11N2 oraz Alstom (obecnie GE) GT13E2. Analizę modeli przeprowadzono w dwóch etapach: 1) ocenę parametrów termodynamicznych i emisji CO₂ dla modelu elektrowni, 2) obliczenia parametrów termodynamicznych przy poziomach mocy netto równych 100 %, 90 %, 80 %, 70 %, 60 % i 50 %. Przeprowadzone badania pozwoliły zidentyfikować dwie główne koncepcje repoweringu: pierwszą, ukierunkowaną na zwiększenie mocy wytwarzania energii elektrycznej, oraz drugą, skoncentrowaną na poprawie sprawności elektrowni poprzez zmniejszenie strumienia masy paliwa.