Niniejsze badanie dotyczyło nowej konfiguracji złączy łączonych metodą zgrzewania tarciowego (Friction Stir Welding, FSW) z dwóch stopów aluminium. Analizowano różnoimienne zgrzeiny AA6082/AA1350, przy czym dla stopu AA1350 badano dwa stany materiału: o strukturze gruboziarnistej (CG) oraz ultradrobnoziarnistej (UFG). Omówiono zmiany we właściwościach mechanicznych i elektrochemicznych w kontekście ewolucji mikrostruktury w obrębie złączy.

Średnia wielkość ziarna w strefie zmieszania (SZ) dla wszystkich materiałów wynosiła od 4 do 5 µm, a udział granic ziarna o dużym kącie dezorientacji wynosił około 77%, co wskazuje na występowanie ciągłej rekrystalizacji dynamicznej podczas FSW. Zmiany w mikrotwardości w obrębie zgrzein były związane z różnicami w wielkości ziarna (AA1350) oraz rozpuszczaniem wydzieleń β″ w SZ stopu AA6082.

W wyniku tego wytrzymałość na rozciąganie zgrzein zmniejszyła się w porównaniu z materiałami bazowymi AA6082 i AA1350 UFG, jednak wzrosła w porównaniu z materiałem bazowym AA1350 CG. Eksperymenty elektrochemiczne wykazały, że korozja wżerowa występowała w przypadku AA1350, podczas gdy w przypadku AA6082 była to kombinacja korozji wżerowej i międzykrystalicznej. Głębokość ataku korozyjnego była większa dla AA1350, osiągając maksymalną wartość około 70 µm dla materiałów bazowych, natomiast w SZ zmniejszyła się do 50 µm. W przypadku AA6082 maksymalna głębokość korozji była otrzymana w SZ i nie przekraczała 30 µm.